De vrolijke noot van Crazy Ali

en… “I have a nice surprise for you!”

Crazy Ali verdient veel meer aandacht dan alleen de korte vermelding in het vorige verslag. Meer in deze special.

Sinds jaren runt Ali een kleine antiek- en curiosawinkel in het hart van het dorp Ortahisar, Cappadocie. Voorafgaande aan zijn leven als verkoper hielp hij als jongetje mee in de tuinen van zijn familie, had een geweldige middelbare schooltijd (met veel sigaretten en sterke drank), ging in militaire dienst, studeerde twee jaar onsuccesvol aan de universiteit, werkte zes jaar bij de bank, ging toen reizen door Europa, waarbij hij drie maanden in Nederland doorbracht, kwam terug bij zijn roots in Ortahisar en besloot niet terug te gaan naar de bank, maar een antiekzaakje te starten. Tegenwoordig komen er busladingen toeristen in zijn winkel en verkoopt hij ook ‘curiosa’. Het antiek “gaat niet meer”.

Afgelopen jaar is hij begonnen met het serveren van vers grapefruitsap aan de voorzijde van zijn winkel. Hiervoor gebruikt hij een echte pers, die je over een halve pompelmoen naar beneden duwt. Dat is overal in Turkije dé manier. Hij heeft daarnaast flesjes water in de aanbieding. Als wij langskomen worden we, gezeten op de lage krukjes rondom een laag tafeltje, op grapefruitsap getrakteerd of hij deelt partjes grapefruit uit. Betalen wordt niet getolereerd! Ondertussen weet hij ons in een gemoedelijk gesprek met zijn levenswijsheid te vermaken. Alle tijd van de wereld.

Zijn levenskunst heeft hij ook in woorden omgezet. Hij heeft op de toonbank een zwart mapje liggen met zijn gedichten. Hij draagt ze graag voor: hij begint met zijn arm te zwaaien in de lucht om het gedicht de wereld in te helpen, zo lijkt het. Zijn gedichten gaan onder andere over Cappadocië, over eenheid in de wereld en over liefde. Hij eindigt zijn gedicht met “Crazy Ali”, waarbij hij het gedicht in de lucht ondertekent.

Wij hebben het geluk met volle maan in de nabijheid van Crazy Ali te verkeren. We hoeven gelukkig niet lang te wachten op een uitnodiging om mee te gaan op zijn stiltewandeling bij volle maan. Die uitnodiging pakken Maarten en ik met beide handen aan. Samen met Ali en een andere fotocursist begeven we ons naar de Rode en Rozenvallei, overdag een van de meest toeristische wandelgebieden in de omgeving en ook een van de mooiste. Bij volle maan lopen we door een rotsachtig landschap wat nu zwartwit kleurt. Soms wordt ons het zicht door onze eigen lange schaduwen ontnomen. Crazy Ali heeft een goed gevulde rugzak bij zich en heeft ons al gewaarschuwd voor verrassingen. Na een half uur behoedzaam afzakken in de vallei, haalt hij een doos uit zijn rugzak. Daaruit komen vier kaarsjes tevoorschijn. Ieder met een kaarsje in de hand verdwijnen we in een verborgen doorgang onder een rots. Het is wel oppassen geblazen dat we de hele boel niet in de fik steken, want het is zorgvuldig afdalen, jezelf niet verblinden met de kaars en het struikgewas bij de ingang vermijden. Dan lopen we door een slingerende, ronde gang van zo’n vijf meter breed en drie meter hoog (in mijn beleving tenminste), enkel verlicht door kaarslicht. Wow! Als we weer buiten staan, volgt er al snel de volgende ‘surprise’. We gaan weer een rots binnen: aardedonker. Achter Ali aan klimmen we omhoog. Dan haalt hij weer de doos met de kaarsen tevoorschijn. De hele doos zit er vol mee, een stuk of twintig. Een voor een worden de kaarsen aangestoken en wij krijgen de opdracht deze ergens in de ruimte neer te zetten. De ruimte wordt zo langzaam zichtbaar. We blijken in een rotskerk te staan, al eeuwenoud, met hoge gewelven en grote pilaren. Hier en daar is nog een lijnentekening zichtbaar. De kerk bestaat uit een groter en een kleiner gedeelte. Er zijn talrijke doorkijkjes. Romantischer kan het niet. Is dit het mooiste wat ik ooit heb gezien? Als we - in stilte – een beetje van het moois bekomen zijn, draagt Ali in het Turks en Engels enkele gedichten voor. Daarna komen de pompelmoenen uit de tas, die we met smaak verorberen (die vullen wel, zeg). Op de terugtocht vertelt Ali dat we uitkijken over het land waar zijn grootvader, zijn vader, zijn ooms - de hele familie eigenlijk - jarenlang in de tuinen gewerkt hebben. Hij heeft er als kind talloze paadjes, grotten en kerkjes ontdekt. “Het mooiste stukje aarde!”, aldus Ali.


Als je onderaan deze pagina kijkt (en op het videootje klikt), heeft Crazy Ali een leuke verrassing voor je.

Dit berichtje verstuur ik vanuit Dahab, Egypte. Morgen de woestijn in voor een paar dagen, met een paar kamelen en een vuilniszak.

'n Warme groet uit Afrika!