Wat een boel!

Deze opmerking misstaat zeker niet in India, waar ik inmiddels samen met mijn vader rondreis. Dit bericht gaat echter nog over Istanbul, een niet te missen stad. Door alle pret en ook door onregelmatige internettoegang lukt het me helaas niet om mijn berichten synchroon te laten lopen met de aangegeven locaties bij de verslagen, lekker verwarrend. Jullie houden nog enkele woestijnverhalen tegoed.

Istanbul telt zo’n dertien miljoen inwoners en het gaat er behoorlijk hectisch aan toe in het verkeer en in de straat, wat het gevoel van een metropool benadrukt. In Istanbul komen oost en west samen, rijk en arm, open en gesloten, historisch en modern, progressief en conservatief. Maarten en ik waren er aan het einde van de ramadan en leuker nog: tijdens het suikerfeest.

Tijdens de ramadan staat er bij een populair köfte-eettentje net voor zonsondergang een enorm lange wachtrij tot ver in de straat. Zodra de zon onder is, rond kwart voor acht, is het aanvallen geblazen natuurlijk. Op onze tweede dag in Istanbul vallen we al met onze neus in de boter, want het suikerfeest is begonnen. Eén grote feeststemming op straat. In het park tussen de twee beroemdste moskeeën, de Aya Sofia en de Blauwe Moskee is het vol met dagjesmensen, het zijn veelal families die zich er installeren voor een picknick. Net als zij gaan wij er ook eens voor zitten. Waar je ook om je heenkijkt, overal zie je mobiele eet- en drinkkarretjes. We drinken verse glaasjes vruchtensap, eten gözleme - een gevulde hartige aardappelpannenkoek, drinken thee met veel suiker uit een klein glaasje, eten gezonde maïskolven en halen tenslotte een ijsje bij de Turkse ijscoman. Net als de Turken gaan we poserend bij de fontein op de foto.

Mocht je meer willen weten over deze superboeiende stad, dan is dé tip het dunne boek “De Brug” van Geert Mak. Hij heeft in zijn boekenweekgeschenk het gewone leven in Istanbul beschreven gecombineerd met cultuurhistorisch interessante gebeurtenissen. Rondom de Galatabrug is hij in gesprek gegaan met mensen die rondom de Galatabrug hun kostje verdienen. Het is de brug die symbool staat voor de verbinding tussen oost en west.

In zijn boek heeft Geert Mak gelukkig geen foto’s opgenomen van de o zo leuke mobiele eettentjes, dat stukje handel op straat heb ik met liefde onder dit verslag in beeld gebracht.