Pasen in...
Door: jetdewereldreiziger
Blijf op de hoogte en volg Jannet
12 April 2012 | Verenigde Staten, Washington, D. C.
Mijn laatste dag in Bolivia viel op de meest religieuze dag van het jaar: Goede Vrijdag. Het betekent iets als Bolivianen voor een keer de alcohol laten staan. Alle winkels en kantoren zijn gesloten, niet alleen tijdens de siësta tussen twaalf en twee, zoals ik verwacht. Kans om mijn laatste Bolivianos aan wat extra souvenirs te spenderen krijg ik niet.
Ik krijg wel volop de kans om op het centrale plein van Santa Cruz van de gezelligheid te genieten. Bij het vallen van de avond kleurt het plein okergeel door de vele straatlantaarns. De temperatuur in dit tropische gedeelte van Bolivia begint aangenaam te worden. Mensen praten bij op een van de vele bankjes of spelen een potje schaak. De jongens en meisjes lopen elkaar tegemoet lopen op hun tegenovergestelde ronde over het plein. Aan het plein staat ook de grote kathedraal. Die is vandaag niet groot genoeg en de mensenmassa vult ook een gedeelte van het plein. Koorgezang klinkt door luidsprekers over het hele plein. Mensen blijven toestromen. Tussen al die mensen is het makkelijk en veilig om me in de avondschemering naar een ander plein in de stad te begeven. Daar is de sfeer ook heel ontspannen. Families zijn op pad en ontmoeten elkaar. Mandjes en kruisen gemaakt van palmbladeren versierd met bloemen worden verkocht. Die gaan een nieuw jaar lang de huizen opsieren. Toeristisch is het niet in Santa Cruz. Ik word als curiositeit gemakkelijk opgenomen in de feestvreugde. Met de ballonnen die ik nog bij me heb kan ik er ook aan bijdragen.
Op tijd terug naar het centrale plein, want ik heb nog een vlucht te halen vanavond. Ik loop vast, want er is net een processieoptocht aan de gang en daar doorheen proberen te komen is totaal zinloos (en behoorlijk ongepast). Ook gaat de optocht precies dezelfde kant op als ik op moet. Nog even een café in maar, waar ik eerder op de dag een paar gezellige Argentijnse backpackers heb ontmoet en later een schrijver uit Argentinië die al jaren in Bolivia woont. Ik vertel de schrijver over mijn vlucht met Aerosur. Hij belt meteen voor me op of de vlucht voor vanavond naar Washington nog gepland staat. “Ja wel.” Ook hij heeft weinig fiducie in mijn vlucht en nodigt me alvast uit voor een Paasontbijt in het café.
Op naar het vliegveld. De taxichauffeur heeft er zin in zeg maar, dus ik ben alvast blij dat ik heel op het vliegveld aankom. Mijn vlucht gaat volgens de borden naar Miami. Dat is in ieder geval de goede kant op. Bij de check-in balie blijkt dat het vliegtuig zelfs doorvliegt naar Washington DC. Zowaar, het vliegtuig gaat vertrekken en ook nog ongeveer op tijd! Geen achthonderd euro extra, geen eindeloze vertragingen of onzekerheid… Ik zit naast een kranige, tachtigjarige Boliviaanse, die mij volop de gelegenheid geeft het Spaans uit mijn tenen op te halen om een echte conversatie aan te kunnen. In Miami raken we een paar uur achter op ons schema, maar uiteindelijk worden we netjes in Washington afgeleverd. Volgens een van de reisgenoten zou dit de laatste vlucht zijn van Aerosur naar Noord-Amerika. Een kleine zoektocht op internet naar nieuwe vluchten tussen Bolivia en de Verenigde Staten met Aerosur levert inderdaad geen resultaten op.
Pasen vier ik met mijn neven en nichten in Washington en Suffolk, Virginia. Ik word enorm verwend. We gaan naar zee, naar de musea en monumenten in Washington en meerdere keren uiteten. Het voelt alsof ik bijna thuis ben. Het laatste avondmaal van deze wereldreis heb ik net achter de kiezen. Morgen vlieg ik via Parijs naar Nederland. Zaterdag om 12.55 uur hoop ik op Schiphol te landen.
Tot het volgende verslag (jullie zijn nog niet van mijn schrijfsels af)!
Ik krijg wel volop de kans om op het centrale plein van Santa Cruz van de gezelligheid te genieten. Bij het vallen van de avond kleurt het plein okergeel door de vele straatlantaarns. De temperatuur in dit tropische gedeelte van Bolivia begint aangenaam te worden. Mensen praten bij op een van de vele bankjes of spelen een potje schaak. De jongens en meisjes lopen elkaar tegemoet lopen op hun tegenovergestelde ronde over het plein. Aan het plein staat ook de grote kathedraal. Die is vandaag niet groot genoeg en de mensenmassa vult ook een gedeelte van het plein. Koorgezang klinkt door luidsprekers over het hele plein. Mensen blijven toestromen. Tussen al die mensen is het makkelijk en veilig om me in de avondschemering naar een ander plein in de stad te begeven. Daar is de sfeer ook heel ontspannen. Families zijn op pad en ontmoeten elkaar. Mandjes en kruisen gemaakt van palmbladeren versierd met bloemen worden verkocht. Die gaan een nieuw jaar lang de huizen opsieren. Toeristisch is het niet in Santa Cruz. Ik word als curiositeit gemakkelijk opgenomen in de feestvreugde. Met de ballonnen die ik nog bij me heb kan ik er ook aan bijdragen.
Op tijd terug naar het centrale plein, want ik heb nog een vlucht te halen vanavond. Ik loop vast, want er is net een processieoptocht aan de gang en daar doorheen proberen te komen is totaal zinloos (en behoorlijk ongepast). Ook gaat de optocht precies dezelfde kant op als ik op moet. Nog even een café in maar, waar ik eerder op de dag een paar gezellige Argentijnse backpackers heb ontmoet en later een schrijver uit Argentinië die al jaren in Bolivia woont. Ik vertel de schrijver over mijn vlucht met Aerosur. Hij belt meteen voor me op of de vlucht voor vanavond naar Washington nog gepland staat. “Ja wel.” Ook hij heeft weinig fiducie in mijn vlucht en nodigt me alvast uit voor een Paasontbijt in het café.
Op naar het vliegveld. De taxichauffeur heeft er zin in zeg maar, dus ik ben alvast blij dat ik heel op het vliegveld aankom. Mijn vlucht gaat volgens de borden naar Miami. Dat is in ieder geval de goede kant op. Bij de check-in balie blijkt dat het vliegtuig zelfs doorvliegt naar Washington DC. Zowaar, het vliegtuig gaat vertrekken en ook nog ongeveer op tijd! Geen achthonderd euro extra, geen eindeloze vertragingen of onzekerheid… Ik zit naast een kranige, tachtigjarige Boliviaanse, die mij volop de gelegenheid geeft het Spaans uit mijn tenen op te halen om een echte conversatie aan te kunnen. In Miami raken we een paar uur achter op ons schema, maar uiteindelijk worden we netjes in Washington afgeleverd. Volgens een van de reisgenoten zou dit de laatste vlucht zijn van Aerosur naar Noord-Amerika. Een kleine zoektocht op internet naar nieuwe vluchten tussen Bolivia en de Verenigde Staten met Aerosur levert inderdaad geen resultaten op.
Pasen vier ik met mijn neven en nichten in Washington en Suffolk, Virginia. Ik word enorm verwend. We gaan naar zee, naar de musea en monumenten in Washington en meerdere keren uiteten. Het voelt alsof ik bijna thuis ben. Het laatste avondmaal van deze wereldreis heb ik net achter de kiezen. Morgen vlieg ik via Parijs naar Nederland. Zaterdag om 12.55 uur hoop ik op Schiphol te landen.
Tot het volgende verslag (jullie zijn nog niet van mijn schrijfsels af)!
-
13 April 2012 - 06:38
Maurizio:
Hello Jannet,
Het is bijna niet te geloven dat het bijna opzit, voor jou moet het een rare gewaarwording zijn.
maar ik moet je bekenen voor ons ook.
we zijn nu ook erg gewend en verwend geraakt aan onze wereldreiziger die prachtige en ontroerende belevenissen meemaakt.en met een beetje fantasie(en dat heb ik) beleef ik de reis met je mee.
Dus Jannet via deze weg wil ik je enorm bedanken voor al die mooie momenten die ik dankzij jouw heb mogen beleven hier achter de computer.
heel veel liefs en tot wederziens -
13 April 2012 - 09:02
Edit:
Wouw, ben je bijna weer terug. Dat zal gek voor jou zijn!
Het lijkt zo lang geleden dat je vertrokken bent......en ook weer niet.....
En dan ben je morgen weer terug in ons regenachtig kikkerlandje....ben benieuwd hoe je het gaat vinden. Alvast een goede terugreis! Ik ben trouwens wel benieuwd hoeveelste vlucht dit voor je zal zijn. Haha!
Tot gauw.....
Liefs, Edit -
13 April 2012 - 09:59
Martin Van Moorsel:
Jannet,
Welkom in Nederland. Hopelijk ga je je draai weer vinden in ons landje. Hopelijk zien we elkaar binnenkort weer eens. Het waren hele verhalen, boeiend. Fijn dat je ze met mij wilde delen.
Groeten en tot ziens
Martin -
13 April 2012 - 18:19
Mariet:
Super voor jou om dit allemaal mee te maken! En een mazzeltje is altijd leuk.
Je leuke stukjes en foto's zullen gemist worden.
Ik hoop dat je snel weer op reis kan.
Groetjes,
Mariet -
15 April 2012 - 09:27
Yolanda Meijer:
Welkom terug in Nederland Jannet.
Was erg leuk om je verhalen te lezen.
Hoop dat je gauw je draai weer kunt vinden in dit kikkerlandje.
Groetjes aan de familie.
-
16 April 2012 - 14:49
Dita Tolkamp:
Beste Jannet,
Je bent afgelopen zaterdag weer thuisgekomen. Welkom in Nederland. Het zal denk ik niet meevallen om je gewone leventje in Nederland weer op te pakken. Wanneer moet je weer met je werk beginnen? Je hebt een fantastische tijd achter de rug en heel wat meegemaakt. Je hebt hele mooie foto's gemaakt en erg leuk en onderhoudend over je reis geschreven. Ga je daar nog iets meedoen?
In de vorm van een boek of iets dergerlijks! Je bent in ieder geval heel veel ervaringen rijker en hebt heel wat indrukken opgedaan, zowel wat natuur en omgeving betreft als ontmoetingen met mensen. Heeft het je persoonlijk ook veranderd? Ik kan me voorstellen , dat je er milder en flexibeler van wordt in het beoordelen van andere mensen en situaties. Maar het omgekeerde kan natuurlijk ook. Jannet het ga je goed, veel geduld met je zelf gewenst om je draai hier weer in Nederland te vinden.
Met vriendelijke groeten, Dita Tolkamp
Reageer op dit reisverslag
Je kunt nu ook Smileys gebruiken. Via de toolbar, toetsenbord of door eerst : te typen en dan een woord bijvoorbeeld :smiley
