Goed geoliede motoren

Eindelijk aangekomen met de boot in Jordanië ontmoet ik Rami, een chauffeur die zonder problemen uren op me heet staan wachten en me ’s avonds toch nog naar een woestijnkampement brengt.

Onderweg heb ik een boeiend gesprek met hem. Zijn vrouw komt uit Nederland, ze hebben nu een zoon van vijf maanden oud. Hij is met zijn vrouw al vaak in Nederland geweest, een keer drieëneenhalve maand zelfs, maar dat was zeker de laatste keer zo lang achter elkaar, laat hij direct weten. Nederlanders vindt hij als “engines”, altijd maar werken werken werken en geen tijd om van het leven te genieten. Weinig tijd om met familie en vrienden door te brengen en zomaar bij elkaar langs te gaan: “Dan moet je eerst een afspraak maken, nou ja!” Hij vindt het in ons landje veel te gestructureerd en te druk, te veel geregeld, het idee dat je je vrijheid mist.

Rondlopende in Jordanië is het niet moeilijk om me in Rami te verplaatsen. Het leefritme is hier rustiger en er valt weinig negen tot vijf mentaliteit te bespeuren. Werk en vrije tijd lijken hier in elkaar over te lopen. Zo ga ik met Rami in het woestijnkampement van zijn neef overnachten en de volgende ochtend bekijken we een stacaravan die hij misschien wil kopen. Het lijkt wel of ze elkaar hier allemaal kennen. In ieder geval volgt er altijd een praatje, bij het hotel, met een taxi chauffeur, heel soms met de vrouw van, met een kamelendrijver… Het zijn vooral mannen die in het openbare leven de dienst uitmaken, vrouwen zijn er vrijwel niet te vinden. Binnenshuis ontmoeten de vrouwen elkaar, zo laat ik me vertellen. Ze gaan bij elkaar op bezoek of komen bijeen in het dorpshuis. Daar wisselen zij de laatste nieuwtjes uit.

Bij de relaxte levenssfeer - en wellicht ook het gebrek aan vrouwelijk inzicht in de openbare ruimtes - lijkt ook te horen dat er van alles is te vinden dat niet werkt. In het woestijnkampement baan ik me een weg door ongure en onder water gelopen wc’s. In het verder keurige en vriendelijke hotel in Petra verbaas ik me over de deels afgebrokkelde en zodoende scherp gekartelde plastic tuintafels die zonder gêne ingezet worden. De meeste spullen worden provisorisch hersteld. Dat scheelt een hoop orde op zaken stellen, waar de meeste mensen in Nederland geen genoegen mee zouden nemen. Ook blijft men koel onder veranderende tijdsplanningen, bijvoorbeeld wanneer een boot uren te laat aankomt. Het is een andere mentaliteit dan in Nederland, die zorgt voor een relaxter leven – voor sommigen althans, maar er wellicht ook aan bijdraagt dat een land zich niet snel ontwikkelt. Daar heb je goed geoliede motoren voor nodig zoals in Nederland. Die kom ik in Jordanië weinig tegen, maar misschien dat ze ergens verstopt zitten in gebouwen?