Hongkong: convenience in the East
Door: jetdewereldreiziger
Blijf op de hoogte en volg Jannet
26 Januari 2012 | Hong Kong, Hong Kong
Naar Hongkong reis ik af om een visum voor China te regelen. Dat Hongkong meer te bieden heeft dan visa, daar kom ik tijdens een kort verblijf van vijf dagen wel achter.
Ik stap er plotseling, na maanden, de ‘westerse welvaart’ binnen. Met een beetje extra. Het vliegveld is net Schiphol, maar eigenlijk nog een stukje groter en moderner. Elke twee minuten rijdt er een geruisloze trein tussen de terminals. De aankomst- en vertrekhal wordt overkoepeld door een hoog, licht plafond. In een winkeltje op het vliegveld betaalt iemand met een soort chipkaart, terwijl ik mijn best doe de Hong Kong dollar en bijbehorende bankbiljetten te doorgronden. Er is Wifi beschikbaar en de bus brengt me binnen een uur bij de voordeur van mijn hotel in hartje Hongkong.
De hotelkamer bevindt zich op de hoek van een groot gebouw, steekt wat uit en hangt zodoende boven een van de drukste straten van Hongkong. Ik word omringd door ontelbaar veel uithangborden en neonreclames die vergezeld gaan van muziek. Onder de kamer passeren bussen, taxi’s en vele wandelende Cantonezen, Chinezen, Indiase verkopers en Westerse toeristen. Van de kamer moet je je niet te veel voorstellen. Zo’n 10m2, waarvan minder dan 1m2 voor toilet, wastafel en douche is gereserveerd. Ik had nooit kunnen geloven dat er zoveel in zo’n kleine badkamer zou passen.
Een paar uur later wordt er op de deur geklopt. Ik doe open en daar staat Maarten ineens voor mijn neus: “Ha, jij ook hier?!” Hij reist twee maanden met me mee. Hongkong, China, Bali en Nieuw-Zeeland hebben we samen op het programma staan.
’s Avonds wordt het nog gekker – en gezelliger, want we gaan een avondje uit met onze vrienden Jinling en Toby uit Eindhoven. Het is net voor kerstmis en de stad is vol versieringen en uitbundige verlichting. Jinling heeft een paar tassen vol van het winkelen bij zich. We lopen langs de duurste hotels, de hipste winkelpassages en bekijken de wolkenkrabbers van Hongkong Island aan de andere kant van Victoria Bay. Het weer is ’s avonds heerlijk zacht. We fantaseren er vrolijk op los: “Christmas shopping doe je tegenwoordig met je vrienden in Hong Kong, London is voor het plebs.” Aan het global village gevoel ontkomen we in ieder geval niet.
De dag erop schaffen we een Octopuskaart aan. Dat is een chipkaart waarmee je gemakkelijk hop-on, hop-off met de metro, bus en trein kunt reizen én waarmee je betalingen kunt doen in veel winkels. Zo gaat dat hier. Ik voel me fancy wanneer ik met mijn Octopuscard langs de scanner zwaai. Als een echte cosmopoliet.
We krijgen de indruk dat het allemaal erg goed geregeld is in Hongkong. Goed gestructureerd, goede service, hardwerkende mensen, beleefd, modern, weinig mensen arm of van het padje af, de nieuwste gadgets te zien in de metro. Status is belangrijk in deze stad, vertelt Jinling me. Het gaat goed met Hongkong: geen eurocrisis of terrorismedreiging hier. Een oudere inwoner vertelt me dat de laatste vijftien jaar de wolkenkrabbers als paddenstoelen uit de grond zijn gekomen. Alles verandert in deze stad razendsnel. Hongkong is ‘booming’. Met architectonische hoogstandjes en lichtprojecties op en in gebouwen ademt de stad de sfeer van een ultramoderne metropool uit.
Met daarbij een toefje van het oude, exotische Azië. Een paar metrohaltes verderop kun je bijvoorbeeld Chinese potten, pannen en serviezen kopen, Chinese vazen en zoetgekleurde Boeddhabeelden, van klein tot wanstaltig groot. In een lokaal café proberen we de lokale mix van koffie en thee – bah –, we bezoeken een oude Boeddhistische tempel en een markt waar je leuke koopjes op de kop kunt tikken.
Minder prettig: ruimtegebrek. Op dat hele kleine stukje aarde wonen heel veel mensen. Er staan veel lelijke, hoge flatgebouwen. Aan de was te zien, die op grote hoogte buiten hangt te wapperen, is er binnen niet bijzonder veel plek. Rond de dertig procent van de bevolking woont op minder dan 35m2 meter, inclusief gezinnen, zo wordt me verteld. Sommige expats wonen in steriele flats op het dure Hongkong Island. Al is het de top, letterlijk en figuurlijk, wij vinden het er maar een kille en afstandelijke bedoeling, wanneer we er tussendoor lopen. Elke flat lijkt op een duur hotel, met een hoop beveiliging er omheen. Het lijkt weinig met het echte leven van doen te hebben.
De mensen in Hongkong stralen uit reuzetrots te zijn op hun stad. Iedereen die over Hongkong praat, ook in China, laat unaniem hetzelfde woord vallen: “convenience”. Na een paar maanden reizen door minder welvarende landen , waar het bovendien vaak extreem warm of koud was, heb ik het gevoel thuis te komen in Hongkong aan zee. Er is geen Hema, maar verder… Even lekker bijkomen in een pareltje in het Verre Oosten. The place to be!
Groetjes uit Nieuw-Zeeland! :-)
Ik stap er plotseling, na maanden, de ‘westerse welvaart’ binnen. Met een beetje extra. Het vliegveld is net Schiphol, maar eigenlijk nog een stukje groter en moderner. Elke twee minuten rijdt er een geruisloze trein tussen de terminals. De aankomst- en vertrekhal wordt overkoepeld door een hoog, licht plafond. In een winkeltje op het vliegveld betaalt iemand met een soort chipkaart, terwijl ik mijn best doe de Hong Kong dollar en bijbehorende bankbiljetten te doorgronden. Er is Wifi beschikbaar en de bus brengt me binnen een uur bij de voordeur van mijn hotel in hartje Hongkong.
De hotelkamer bevindt zich op de hoek van een groot gebouw, steekt wat uit en hangt zodoende boven een van de drukste straten van Hongkong. Ik word omringd door ontelbaar veel uithangborden en neonreclames die vergezeld gaan van muziek. Onder de kamer passeren bussen, taxi’s en vele wandelende Cantonezen, Chinezen, Indiase verkopers en Westerse toeristen. Van de kamer moet je je niet te veel voorstellen. Zo’n 10m2, waarvan minder dan 1m2 voor toilet, wastafel en douche is gereserveerd. Ik had nooit kunnen geloven dat er zoveel in zo’n kleine badkamer zou passen.
Een paar uur later wordt er op de deur geklopt. Ik doe open en daar staat Maarten ineens voor mijn neus: “Ha, jij ook hier?!” Hij reist twee maanden met me mee. Hongkong, China, Bali en Nieuw-Zeeland hebben we samen op het programma staan.
’s Avonds wordt het nog gekker – en gezelliger, want we gaan een avondje uit met onze vrienden Jinling en Toby uit Eindhoven. Het is net voor kerstmis en de stad is vol versieringen en uitbundige verlichting. Jinling heeft een paar tassen vol van het winkelen bij zich. We lopen langs de duurste hotels, de hipste winkelpassages en bekijken de wolkenkrabbers van Hongkong Island aan de andere kant van Victoria Bay. Het weer is ’s avonds heerlijk zacht. We fantaseren er vrolijk op los: “Christmas shopping doe je tegenwoordig met je vrienden in Hong Kong, London is voor het plebs.” Aan het global village gevoel ontkomen we in ieder geval niet.
De dag erop schaffen we een Octopuskaart aan. Dat is een chipkaart waarmee je gemakkelijk hop-on, hop-off met de metro, bus en trein kunt reizen én waarmee je betalingen kunt doen in veel winkels. Zo gaat dat hier. Ik voel me fancy wanneer ik met mijn Octopuscard langs de scanner zwaai. Als een echte cosmopoliet.
We krijgen de indruk dat het allemaal erg goed geregeld is in Hongkong. Goed gestructureerd, goede service, hardwerkende mensen, beleefd, modern, weinig mensen arm of van het padje af, de nieuwste gadgets te zien in de metro. Status is belangrijk in deze stad, vertelt Jinling me. Het gaat goed met Hongkong: geen eurocrisis of terrorismedreiging hier. Een oudere inwoner vertelt me dat de laatste vijftien jaar de wolkenkrabbers als paddenstoelen uit de grond zijn gekomen. Alles verandert in deze stad razendsnel. Hongkong is ‘booming’. Met architectonische hoogstandjes en lichtprojecties op en in gebouwen ademt de stad de sfeer van een ultramoderne metropool uit.
Met daarbij een toefje van het oude, exotische Azië. Een paar metrohaltes verderop kun je bijvoorbeeld Chinese potten, pannen en serviezen kopen, Chinese vazen en zoetgekleurde Boeddhabeelden, van klein tot wanstaltig groot. In een lokaal café proberen we de lokale mix van koffie en thee – bah –, we bezoeken een oude Boeddhistische tempel en een markt waar je leuke koopjes op de kop kunt tikken.
Minder prettig: ruimtegebrek. Op dat hele kleine stukje aarde wonen heel veel mensen. Er staan veel lelijke, hoge flatgebouwen. Aan de was te zien, die op grote hoogte buiten hangt te wapperen, is er binnen niet bijzonder veel plek. Rond de dertig procent van de bevolking woont op minder dan 35m2 meter, inclusief gezinnen, zo wordt me verteld. Sommige expats wonen in steriele flats op het dure Hongkong Island. Al is het de top, letterlijk en figuurlijk, wij vinden het er maar een kille en afstandelijke bedoeling, wanneer we er tussendoor lopen. Elke flat lijkt op een duur hotel, met een hoop beveiliging er omheen. Het lijkt weinig met het echte leven van doen te hebben.
De mensen in Hongkong stralen uit reuzetrots te zijn op hun stad. Iedereen die over Hongkong praat, ook in China, laat unaniem hetzelfde woord vallen: “convenience”. Na een paar maanden reizen door minder welvarende landen , waar het bovendien vaak extreem warm of koud was, heb ik het gevoel thuis te komen in Hongkong aan zee. Er is geen Hema, maar verder… Even lekker bijkomen in een pareltje in het Verre Oosten. The place to be!
Groetjes uit Nieuw-Zeeland! :-)
-
26 Januari 2012 - 17:51
Lia:
Zo, grote avonturier. Wat maak je toch veel mee. Van het ene uiterste in het andere. Van de rust in het klooster naar de waanzinnige drukte in Hong Kong. Wat een heksenketel moet het daar zijn.
Wel fijn om daar gezellig samen met Maarten te zijn. Geniet nog maar een tijdje. Voor je het weet is het 1 Mei.
Lieve groeten van mij.
-
26 Januari 2012 - 20:45
Marion:
Wow, weer een stukje verder op je bijzondere reis.
Ik vind je foto's ook ontzettend wow! Het is wonderbaarlijk hoe sterk je fotos's en verhaal correleren met mijn herinneringen aan de stad toen ik daar voor DWA naar een conferentie mocht. Grappige is dat Martijn en ik daar ook vrienden uit Eindhoven op terugreis vanuit Australie hadden ontmoet. -
27 Januari 2012 - 08:59
Joost:
Mooie foto's man! Die "Skyline bij The Peak" lijkt bijna nep, zo apart.
Have fun!
-
28 Januari 2012 - 10:45
Wilmet:
He wat leuk.... ondanks dat het even geleden is dat ik daar ben geweest herken ik toch nog het e.e.a op je foto's! Het blijft erg leuk om zo een klein beetje met je mee te kunnen reizen. -
30 Januari 2012 - 12:26
Maaike:
Oh wat een gebouwen hebben ze daar. Je had beter eerst hong kong kunnen pakken en daarna een maandje in het klooster, kon je bij komen van de drukte ;-)
Heel veel plezier in New Zeeland en met Maarten.
Veel liefs Maaike -
02 Februari 2012 - 18:49
Jan Coppoolse :
Wat leuk! Ik krijg er echt zin in!
Groetjes,
Jan -
17 Augustus 2012 - 21:17
Maria Dankers:
Hallo Jannet
Vandaag ving in de namiddag mijn vakantie aan, daarbij vandaag regelmatig teruggedacht aan mijn vakantie 2 jaar geleden welke aanving met een kort verblijf in Singapore. Jouw verhaal en foto's over het verblijf in Hongkong versterkten die herinnering, leuk om met het lezen daarvan mijn vakantie dit jaar aan te vangen.
Vind de foto van Maarten die jij waarschijnlijk genomen hebt werkelijk een 'pareltje'. Compliment daarvoor.
groetjes Maria
Reageer op dit reisverslag
Je kunt nu ook Smileys gebruiken. Via de toolbar, toetsenbord of door eerst : te typen en dan een woord bijvoorbeeld :smiley
